Griekse Alant

Familie: Composietenfamilie (Asteraceae)

In verschillende talen: Inula helenium (Lat), Grande aunée, Inule aunée (Fra), Elecampane, Horse-heal (Eng), Echter alant (Dui)

Andere namen: Alantswortel, Galant en Odinskop.

Oorsprong:
Vanuit Centraal-Azië kwam de plant in het gebied rond de Middellandse Zee terecht, waar hij door de Grieken en Romeinen gekoesterd werd als geneeskrachtig kruid en verfplant. Met de kruistochten kwam de plant naar noordelijker streken en vond hij al snel een warm onthaal in de boerenmoestuinen.

Betekenis:
De soortnaam 'helenium' is afgeleid van Helena. Men vertelt dat de plant ontsproot aan de tranen van Helena, de vrouw van Menelaos, wier schaking door Paris de oorzaak was van de Trojaanse Oorlog. De geslachtsnaam 'Inula' is weer een verbastering van Helena.

Culinair:
Alleen de wortel wordt gebruikt. De gedroogde alantwortel wordt gebruikt voor het aromatiseren van zoete gerechten en voor maagelixers. Vanwege de bittere, harsachtige smaak is het beter alant in zeer kleine hoeveelheden toe te voegen.

Medisch:
Alant is vanwege zijn antiseptische en maagversterkende eigenschappen een geliefde geneeskrachtige plant. De slijmoplossende bestanddelen helpen bij hoest, bronchitis en astma. De wortels bevatten tevens de stof inuline, een onvervangbaar bestanddeel bij de verzorging van diabetici. Verder wordt alant op industriële wijze gebruikt bij de bereiding van hoestmiddelen en maagelexirs.

Thee: Gedroogde wortelstok kan voor thee of alcoholtinctuur worden gebruikt.

Voor 1/4 liter thee is een volle theelepel alantwortel genoeg. Bij hoge doseringen kunnen misselijkheid en braken optreden. Drinkt daarom niet meer dan 2-4 kopjes alantthee per dag. Houd aan de aanbevolen doseringen.

Gaat goed samen met Malrove, Klein Hoefblad en Duizendblad bij problemen met de luchtwegen.

Gezichtswater: 2 eetlepels fijngesneden alantwortel 10 minuten in 1 water koken, 1 uur laten staan en dan zeven. Een onreine huid kalmeert als deze dagelijks meerdere keren met de ontstekingsremmen de oplossing wordt gewassen.

Groei:
De imposante plant kan 2 m worden. De plant heeft spitse, ovale bladeren, die circa 50 cm lang worden. In de zomer vallen de grote, fel gele bloemen op die in tuiltjes bij elkaar aan de top van de stengels staan.

Er zijn verschillende soorten Alant: Griekse alant (Inula helenium), Engelse alant (Inula britannica), Wilgalant (Inula salicina), Donderkruid (Inula conyzae) en Inula crithmoides

Zaaien:
U kunt kweekplantjes kopen en ze vanaf april direct in de volle grond zetten. De zaailingen moeten dan later worden verspeend, met een minimale onderlinge afstand van 60 cm. Grotere planten laten zich na de bloei goed scheuren. Wanneer u de wortelstok wilt oogsten en als geneeskrachtig huid aanwendt, is het verstandig de plant elk jaar op te hogen.

Oogsten:
In de herfst kunt u de wortelstok van volwassen planten voorzichtig blootleggen.
Meestal wordt niet de hele wortelstok geoogst, maar slechts een paar uitlopers van de wortel. Het afsnijden moet behoedzaam gebeuren, zodat de plant zich weer snel kan herstellen. Na het uitgraven de wortel onder stromend water afspoelen, droogwrijven en in stukjes snijden. Om te drogen de wortels aan draden ophangen of ze in de oven drogen bij een zeer lage temperatuur, in ieder geval niet hoger dan 40 °C omdat anders de etherische olie vervliegt.

Bijzonderheden:
De zwaardbladige Alant (Inula ensifolia), die vanwege zijn geringe hoogte van 20 cm ook wel dwergalant heet, bezit geen geneeskrachtige stoffen.

In grote tuinen mooi in groepen; in kleine decoratief als solitair.